Spódnica bez sensu

 Tak jak wspominałam w poprzednim poście postanowiłam też stworzyć długą spódnicę dla siebie. Wybrałam szyfon gdyż umyśliłam sobie taką letnią pół-przezroczystą na lato, ot taki kaprys :P Niestety niemal wszystkie moje wysiłki kończyły się porażką ,gdyż mimo dobrego początku zatrzymałam się na pasku i nie mogłam ruszyć dalej. Dwa dni myślałam jak go wykończyć (przy okazji marudząc tak, że nie wiem jakim cudem facet mnie nie zostawił jeszcze ;) ). Szyfon jest strasznie niewdzięcznym materiałem, ześlizgiwał się ze stołu, wyjeżdżał spod stopki, a mnie krew zalewała. Bardzo nie lubię jak coś mi nie wychodzi. Jakimś cudem ją skończyłam i bardzo mnie to ucieszyło. Spódnica nie wyszła do końca tak jak chciałam, jest trochę za ciasna i muszę ją nosić wyżej niż bym chciała . Dobra motywacja aby przyłożyć się bardziej do ćwiczeń ;)

Mimo moich wielkich problemów nie robię "focha" i nie zapominam o szyfonie. Będę ćwiczyła, aż w końcu nauczę się go szyć. 

Tytułem posta są słowa jakie Dawid wypowiedział widząc mnie w tej spódnicy. :D "Na co mi długa kiecka a pod spodem krótka. Albo jedno albo drugie" ;)

Teraz muszę uszyć jakąś bluzeczkę do niej bo dopiero przed robieniem zdjęć zauważyłam, że nic mi do niej nie pasuje. :/

Serdeczne pozdrowienia dla wszystkich. Dziękuję za odwiedziny i komentarze. :)