Uszyłam żakiet

  Uważam to za taki mój mały sukces :). Czekoladową wełnę z której powstał żakiet kupiłam około rok temu, niedługo po tym jak po raz pierwszy zasiadłam przed maszyną.Od razu wiedziałam na co ją przeznaczę. Wtedy ledwo co wychodziło mi szycie po linii prostej, więc wełna miała przeleżeć w szafie dopóki moje umiejętności krawieckie nie staną na trochę wyższym poziomie. No i tak tydzień temu postanowiłam wygrzebać z szafy ten kawałek tkaniny. Wszystko przez mamę ;). Gdyby nie ona, ten materiał by tam i kolejny rok przeleżał. W jaki sposób moja mama się do tego przyczyniła? Już piszę.
  Lubię szyć dla siebie, ale dużą frajdę sprawia mi też szycie dla innych. Mama nigdy nie mogła się przekonać do ubrań szytych na miarę przez krawcowe. Mówiła, że nie potrafi sobie ciucha wyobrazić przed jego uszyciem, rysunki w Burdzie też ją nie przekonywały. Inną kwestią jest to, że jak prawie każda kobieta mama lubi sobie pochodzić po sklepach i poprzymierzać setki ubrań zanim kupi to jedno wymarzone :). W końcu, ku mojemu zaskoczeniu powiedziała, że mogę uszyć jej krótki żakiet. Żakiet? Ja myślałam o jakieś spódnicy, bluzeczce, sukience, ale żakiet? To przecież jeszcze nie na moje umiejętności. Tak mnie jednak ucieszyła ta prośba, że nie mogłam odmówić. Poprzeglądałyśmy razem Burdy i padło na marynarkę z nr 1/2011( moja pierwsza Burda, dostałam ją od szyjącej cioci). Noch, a liczyłam, że obejdzie się bez tego klasycznego kołnierza. Trzy kropki trudności? Stwierdziłam, że spróbuję, ale taki żakiet uszyję najpierw sobie. Mamy wersja musi być idealna ;).

 
Oczywiście przerysowywanie, wycinanie, krojenie zajęło mi najwięcej czasu. Potem poszło już gładko. Może przesadziłam. Opisy w Burdzie mi nie pomagały i z czasem zaczęłam się gubić. Czytałam po kilka razy i nadal z nich nic nie rozumiałam. W końcu gazetę odłożyłam i zaczęłam szyć po swojemu. Rękawy oczywiście ze dwa razy prułam, z kołnierzem trochę się nagłowiłam, a okazał się łatwiejszy do wszycia niż myślałam. Gdy przyszedł czas na wszycie podszewki straciłam trochę wiarę w siebie. Naczytałam na forach jak się ją wszywa, a ostatecznie zrobiłam to na swój rozum. Ważne, że jest ;)

Wybaczcie zagniecenia, na żywo tak nie raziły po oczach.

Mamie chyba się spodobał, bo już znalazła sobie tkaninę na swój żakiet. Teraz szyje się szary model :)



 Miałam szczęście, że uszyłam żakiet rozmiar większy, nie doczytałam, że zalecane są tkaniny lekko elastyczne :). Ten model jest o tyle ciekawy, że dół tyłu jest skrojony razem z przodem. Robi się taka fajna mini baskinka. Wiem, że moja wersja nie jest idealna, ale i tak jestem z siebie dumna :)