Już od dłuższego czasu czaiłam się na damskie bojówki. Te oferowane przez sieciówki miały jeden duży minus. Wszystkie jakie mierzyłam miały bardzo niski stan, a to zdecydowanie nie dla mnie. Gdy w sklepie ujrzałam bordowy drelich postanowiłam sobie takie spodnie uszyć sama. Początkowo marzyły mi się bojówki w kolorze ciemnej zieleni, ale może i takie wyjdą spod mojej maszyny.



WYKRÓJ
Ostatnio bardzo dużo czasu spędziłam nad książkami o konstrukcji. Mierzyłam, liczyłam, rysowałam i testowałam. W końcu testy na resztkach materiałów mi się znudziły. Przyłożyłam się trochę bardziej i powstał wykrój na bojówki damskie (na pierwszym zdjęciu zamieściłam rysunek modelowy przodu).
Spodnie sięgają do talii. Na tyle posiadają kieszenie dżinsowe nakładane. Z przodu zamiast typowych kieszeni ciętych z wkładem kieszeniowym umieściłam również kieszenie nakładane. Na nogawkach znajdują się też standardowe kieszenie dla tego rodzaju spodni- nakładane z kontrafałdą i klapką. Dla ciekawszego efektu dodałam cięcia w okolicy kolan i na wewnętrznych stronach nóg przodu i tyłu.
Spodnie nie są przylegające (tkanina jest nierozciągliwa), ale zwężają się ku dołowi.

SZYCIE
Spodnie to według mnie jedna z bardziej czasochłonnych rzeczy do uszycia. Kieszenie, rozporek, pasek, podtrzymywacze, stębnowania, przymiarki i dopasowania do figury. Na szczęście w miarę dobrze się pomierzyłam i obyło się bez poprawek. Nawet długość spodni się zgadzała i wstawki w okolicach kolan są tam gdzie je zaplanowałam. Mimo tego farta bojówki szyłam dłużej niż myślałam.

MATERIAŁ
Bordowy bawełniany drelich- 140cm/150cm

Przyznaję, że bardzo jestem zadowolona z tych spodni. A Wy co o nich myślicie? Podobają Wam się bojówki, chodzilibyście w nich na co dzień? Ja do tej pory zakładałam je tylko na grzyby, ale z nową parą to się zmieni.


Długo zastanawiałam się co nastębnować na kieszeniach tyłu i w końcu powstało coś takiego:


Tutaj rozwiązanie, które podejrzałam w spodniach mojej siostry. Gdyby nogawki były zbyt wąskie, to przy nierozciągliwym materiale nie przeciągnęlibyśmy ich przez stopę. Jednak jeśli by nam się to udało, zbyt duże opięcie w łydce ograniczałoby nam ruchy. Aby spodnie przylegały w kostce i przy tym ładnie to wyglądało, można przyszyć gumkę tylko w podwinięciu nogawki na tyle.

Zaproszenie na wesele było świetną okazją do uszycia sobie sukienki. Rozmyślanie nad krojem, poszukiwanie odpowiedniego materiału w kolorze jaki się wymarzyło zajęło trochę czasu, ale oczywiście sprawiło mi wielką przyjemność. Zrobienie wykroju i szycie to też jedna z moich ulubionych form spędzania wolnego czasu. Dlatego wcale nie było mi przykro, że na wesele założyłam jednak sukienkę, którą uszyłam rok wcześniej.
Nie oznacza to, że ta pudrowo różowa kreacja mi się nie podoba. Jest w moim guście i bardzo dobrze się w niej czuję. Ciężko mi powiedzieć, dlaczego ostatecznie postawiłam na coś innego. Mam nadzieję, że ta sukienka jeszcze będzie miała swój moment.


Materiał: dzianina wiskozowa w kolorze pudrowego różu.
Zużycie materiału: 150 cm/ 150 cm.
Wykrój: Wykonany samodzielnie:
Dół sukienki zrobiony jest z połowy koła. Góra dopasowana jest pionowymi zaszewkami z przodu i z tyłu. Dekolt jest prosty, wywijany, z odkrytymi ramionami, wykonany ze zszytego prostokąta złożonego na pół.
Szycie: Materiał jest mocno rozciągliwy i aby sukienka nie straciła po czasie swojego kształtu zastosowałam na szwach taśmę flizelinową ze skosu. Dla wygodniejszego zakładania na lewym boku, 3 cm poniżej linii pachy wszyłam zamek kryty. Podkroje pach wykończyłam odszyciem.

Dawno, dawno temu zakupiłam materiał. Zauroczył mnie od pierwszego wejrzenia. Wyglądał jak obraz. Nie wiedziałam jednak co z niego uszyć. Nie był drogi, ale i tak bałam się go zniszczyć. Kilka razy zabierałam się do krojenia. Gdyby nie był to cienki i elastyczny materiał, pewnie wykorzystałabym go na wielką poduszkę ozdobną. Głowiłam się nad krojem. Nie chciałam, żeby to było coś workowatego. Musiałam też uważać, by nie pociąć wzoru. Pewnego dnia zdenerwowałam się na widok tego kuponu leżącego na półce już sama nie wiem jak długo, że zrobiłam z niego sukienkę w ciągu pół godziny.

Sukienka od bioder ku górze się rozszerza tworząc "nietoperzowy" krój. Dół jest prosty.
Na materiale odrysowałam swoją ulubioną bluzkę i wprowadziłam wszystkie modyfikacje. Po wycięciu zszyłam oba elementy ze sobą i pozostało mi wykończyć brzegi. Jako, że materiał jest bardzo śliski, zamiast podkładać i stębnować, doszyłam pliski.